Witajcie!

Roboczy tytuł miał nosić nazwę ,,Back to school" ;) Obecnie w ofertach wielu sklepów można znaleźć kolekcję ubrań zaprojektowanych z myślą o szkole. Jeśli szukacie czegoś na pierwsze dni września to zajrzycie do sklepów takich jak: H&M, Sinsay, C&A, House czy Top Secret, gdzie czekają na Was ubrania i dodatki w stylu galowym i biurowym. Ja co prawda, już od dawna do szkoły nie chodzę, jednak zainspirowało mnie to do stworzenia kolejnego czarno-białego i klasycznego zestawu, który śmiało mógłby przydać się na rozpoczęcie roku szkolnego lub akademickiego ;) Koszula, kupiona kilka miesięcy temu w Lidlu, jest już Wam dobrze znana. Uwielbiam białe koszule za ich uniwersalność, a ta jest szczególna, gdyż nie wymaga prasowania ;) Do tego świetnie się układa i nie prześwituje (co jest dość częste wśród wielu mgiełek). Spódnica natomiast pochodzi z ubiegłej kolekcji C&A, kiedy to spódnice z imitacji skóry były na topie i planowałam jedną z nich kupić. Jednak nie dane mi było znalezienie tej idealnej, przez co musiałam zadowolić się taką woskowaną. Teraz nie żałuję, ponieważ sprawdza się ona świetnie, wygląda nadal fajnie i nie grozi jej zepsucie (eko-skóra szybko pęka i obłazi).

First, the title should be called ,,back to school" ;) I finished school several years ago, but this topic inspired me to create another black & white and classic set which could be useful to start the school or academic year. You already know my shirt, which was bought a few months ago in Lidl. I love white shirts for their versatility and this one is special, because it doesen't require ironing ;) It fits me well and isn't shine through (which is quite common among many mist shirts). The skirt is from last C&A collection, when the imitation of leather skirts were on top and I was planned to buy one. It's not made of eco-leather but it's waxed and looks great.

Witajcie!

Odkąd pamiętam polowałam na czerwone buty na obcasie. Zawsze uważałam, że są bardzo kobiece i nawet zwykła stylizacja bardzo dużo dzięki nim zyskuje. Dodają charakteru i ożywiają każdy zestaw. Kobiety bardzo powoli się do nich przekonują i mam wrażenie, że uważają je za zbyt wulgarne czy też kiczowate. Wiadomo, że źle zestawione mogą sprawiać takie wrażenie. A co jeśli ubierzemy je do midi spódnicy w groszki i białej koszuli? Jeszcze do tego odpowiednie dodatki i zyskujemy całkiem przyjemny retro look!

Moja para czerwonych butów na obcasie pochodzi z drugiej ręki, do tego kupiłam je przez internet. Wiedziałam jakie jest ryzyko kupowania butów bez mierzenia, w dodatku takich na obcasie, jednak są dość niskie, więc znając długość stopy i wkładki w bucie łatwiej trafić z rozmiarem. Wysokich szpilek nigdy bym nie zamówiła przez internet, ponieważ zwykle mam problem z dopasowaniem takich butów za sprawą wysokiego podbicia. Ta para tak mi się spodobała, że postanowiłam zaryzykować. I nie żałuję - okazały się dobre, a do tego bardzo wygodne! Za sprawą niskiego obcasa stopa nie jest tak bardzo obciążona jak w przypadku wyższych szpilek, więc śmiało można w nich spacerować pół dnia. Spódnica szyta była ręcznie i jest w prześliczne groszki - znacie już moje zamiłowanie do stylistyki retro, więc nie zdziwi Was pewnie ten wybór ;)

 ***

Since I remember, I have been trying to find a perfect pair of red heels. They are very feminine and even simple set looks better with them. Women all around the world really like them, but I think, that more of them consider red heels being too vulgar or cheap. In a good prepared outfit they don't look bad, you should only choose a perfect match for them. I set it togheter with midi skirt with polka dots (so much dots!) and white shirt. Now it's time to choose a good accessories and you have comfortable retro look! You already know my passion for retro design, so you probably will not be surprised with this choice ;)

Witajcie!

Już od dawna nosiłam się z zamiarem przedstawienia Wam tej sukienki, którą znalazłam kilka miesięcy temu w jednym z wrocławskich second handu. Zwróciłam na nią uwagę ze względu na piękny print i ciekawy materiał. Okazała się być w idealnym rozmiarze, więc szybko stała się moją własnością. Później szukałam dla niej idealnego zestawienia i trochę to trwało - bez paska wyglądała bardziej jak koszula nocna niż sukienka ;) Ostatecznie noszę ją właśnie w taki sposób, z paskiem w talii i z minimalistycznymi dodatkami. Śliski i przewiewny materiał sprawia, że łatwiej znieść wysokie temperatury.
Tym razem miałam nawet problem, żeby wybrać zdjęcia do publikacji - było bardzo dużo dobrych, aż ciężko się zdecydować ;)



For a long time I try to present you this dress, which I found several months ago in second hand store. It catched my attention because of the beautiful print and interesting material. It turned out to be just in right size, so it has quickly become my property. Later I was searching for a perfect combination for it and it took a while - without a strap the dress looks bad, more like a pyjama ;) Finally, I wear it in this manner, with a belt at the waist and with minimalistic accessories. Airy material makes it easier to deal with high temperature.

Witajcie!

Dziś szybki przepis na niezwykle modne w tym sezonie wiązane sandałki. Ich wykonanie jest bardzo proste i nie wymaga dużo czasu. Potrzebne nam będą:

1. Najważniejszą częścią pracy jest znalezienie dobrego sznurka - najlepiej podobnej grubości i koloru jak paski przy klapkach. Musi być też wytrzymały, żeby sandałki trochę Nam posłużyły ;)
2. Sznurek tniemy na cztery równe części. Do każdego klapka użyte zostaną dwa z nich. 
3. Przyczepiamy sznurek z jednej i drugiej strony klapka. Metoda dowolna - można przywiązać do istniejących już pasków (wtedy w każdej chwili możemy go odczepić i z powrotem mieć zwykłe klapki) lub przykleić na stałe. 
4. Teraz wystarczy już tylko odpowiednio ,,zamotać" i zawiązać nowe sandałki. W moim przypadku każda część sznurka miała ok. 1 metr - taka długość wystarczyła, aby móc swobodnie zawiązać sznureczki w połowie łydki lub kilkukrotnie owinąć je wokół kostki. Wszystko zależy od tego jak wysoko chcecie móc wiązać sandałki. 
5. Cieszymy się z ,,nowych" modnych butów :)

Witajcie!

Korzystając z pogody, prezentuję kolejną odsłonę zestawów idealnych na lato. Znowu postawiłam na wygodę - w 35 stopniowych upałach nie lubię, gdy coś mi dodatkowo przeszkadza czy uwiera, więc ograniczam się do absolutnego minimum i sięgam po ubrania typu basic. Zapewne wiecie czym się charakteryzują - to rzeczy, które każdy powinien mieć w szafie, ponieważ można je zestawić ze wszystkim i nigdy nie zawiodą. W moim przypadku jest to zwykły szary t-shirt, który nabyłam ostatnio na wyprzedaży w New Yorkerze, granatowo-biała rozkloszowana spódniczka i prosty plecak. Jako gwiazdy występują dziś buty dość kontrowersyjne, wzorowane na Birckenstockach. Mają tyle samo zwolenników co przeciwników, jednak jednego nie można im odmówić - są bardzo wygodne (czego nie można powiedzieć o wielu sklepowych sandałkach i japonkach). Większość klapek nie współgra z moimi stopami - często obcierają i mają tak cienką podeszwę, że czuć każdy kamyk przy chodzeniu. Okropność! Dlatego gdy trafiłam przypadkiem na tę parę w Deichmannie (ostatnią!) nie myślałam długo i postanowiłam pomóc swoim stopom. Nie żałuję ;)

Heat waves are still in progress, so I present you another outfit, perfect for summer. Again, it's comfortable - in this temperature I don't like when something bothers me additionally or hurting me, so I choose minimum amount to wear and reach for the basics. You probably know what the basics are - clothes, that everyone should have in the closet, because they can be set togheter with almost everything and never fail. In my case basics are determine by casual grey T-shirt, striped skirt and simple backpack. I also chose a controversial type of shoes - they look like Birckenstocks and they have as many supporters as opponents. But one can't be denied - they are very comfortable (which cannot be said about many shoes from shops). So when I found by chance this pair, I didn't think long and decided to help my feet. I don't regret ;)

Witajcie!

Chciałam dziś podziękować Darii Arcimowicz z bloga Brzydki Ptak za tę nominację. Niezmiernie miło jest zostać wyróżnionym. To znak, że komuś faktycznie podoba się to co tu zamieszczam i docenia moje starania ;) 

Co to takiego Liebster Blog Award?

Inicjatywa istniejąca w blogosferze już od dłuższego czasu. Działa na podobnej zasadzie jak ,,łańcuszek" - jest nominacją przyznawaną blogerom przez innych blogerów. Po jej otrzymaniu należy odpowiedzieć na pytania postawione przez osobę nominującą, wymyślić kolejne i nominować inne blogi do wzięcia udziału w tym przedsięwzięciu. Nazwa pochodzi od niemieckiego ,,liebster" = ulubiony, fajny, ukochany. To sposób na promowanie nowych blogerów, ale pozwala także lepiej poznać autorów ulubionych stron ;) Bardzo sympatyczna inicjatywa, aczkolwiek niektóre pytania przysporzyły mi trochę problemu, gdyż nie mogłam się jednoznacznie zdecydować .
Jeśli chcecie poczytać więcej o ogólnoświatowych zasadach to szukajcie ich pod TYM adresem.

A więc do dzieła :)

1. Co wybierasz: pieniądze czy sławę?
Nigdy nie miałam parcia na szkło, zdecydowanie należę do tych nieśmiałych. Wybrałabym pieniądze, które częściowo bym zainwestowała, a resztę wydałabym na kolejne książki i podróżowanie ;)

2. Jakie byłyby Twoje trzy życzenia, jeśli znalazłabyś lampę z dżinem?
Nieograniczony dostęp do książek, pracę w wyuczonym zawodzie i nowe obiektywy do aparatu.

3. Opisz swoją idealną stylizację.
Wygodna, prosta i tania, czyli taka jaką noszę na co dzień.

4. Postacią jakiej książki/jakiego filmu chciałabyś zostać?
Trudno mi wybrać, ale niech będzie - Hermioną Granger :)

5. Herbata czy kawa?
Herbata. Pod każdą postacią :)

6. Gdybyś mogła mieć wygląd dowolnego znanego człowieka, kogo byś wybrała?
Zastanawiam się między Emmą Stone i Emmą Watson. Nie potrafię wybrać ;)

7. Co najbardziej Ci się podoba i nie podoba w blogach?
Podoba mi się możliwość wyrażania siebie, swojego stylu, swojego zadania. Blogując można spotkać (nie tylko wirtualnie) ciekawe osoby, czasem o podobnych zainteresowaniach, a czasem o skrajnie różnych, jednak potrafiących wspaniale pisać i dzielić się swoimi doświadczeniami oraz inspirować. Przekazują swoje pasje i świetnie im to wychodzi. Nie podoba mi się, gdy autorzy nie mają dystansu - do siebie lub tego co robią.

8. Co byś zrobiła, gdybyś wiedziała, że to na pewno się uda?
Skończyłabym kurs spadochronowy i kurs pilota samolotowego ;)

9. Do jakiego kraju na pewno się nigdy nie wybierzesz?
Ciężko powiedzieć, chyba nie ma takiego. Lubię podróżować, niestraszne mi trudne warunki, a chciałabym zwiedzić jak najwięcej. Są kraje, do których bałabym się jechać (ze względu na niebezpieczną sytuację, wojny i tym podobne), co nie oznacza, że nie chciałabym poznać ich kultury, języka i nie zwiedzić pięknych miejsc.

10. Kim byś chciała zostać - fotografem czy modelką?
Fotografią zajmuje się hobbystycznie od dobrych 10 lat i wprost uwielbiam to. Dużo lepiej czuje się po drugiej stronie aparatu, niż jako modelka. Miałam okazję spróbować swoich sił w modelingu i nie przypadło mi to do gustu.

11. Z jakiego powodu możesz być z siebie dumna?
Przez ostatni rok uczęszczałam na dwa kierunki (dzienne, medyczne), do tego pracowałam i podołałam!

Oto blogi, które nominuję:

1. http://fashionelja.blogspot.com
2. http://fasonique.blogspot.com
3. http://joannamrozinska.blogspot.com
4. http://versatilecorner.blogspot.com
5. http://adriennedaily.blogspot.com/
6. http://imemmanuelle.blogspot.com
7. http://notsomiserablelife.blogspot.com
8. http://lillymarlenne.blogspot.com
9. http://porcelain-desire.blogspot.com
10. http://thesimplyred.blogspot.com
11. http://bambiboho.blogspot.com

Jestem niezwykle ciekawa Waszych odpowiedzi :)

Moje kłopotliwe pytania do nominowanych:

1. Czym się zajmujesz poza blogowaniem?
2. Kto był Twoim idolem, gdy miałaś naście lat?
3. Jaka była Twoja ulubiona bajka w dzieciństwie?
4. Czego nie lubisz w blogowaniu?
5. W jakim miejscu chciałabyś zamieszkać?
6. Jesteś skowronkiem czy sową?
7. Co jest Twoją największą słabością?
8. Jeśli miałabyś okazję zadać pytanie osobie z kręgu wielkich świt, to kto by to był i jak brzmiałoby to pytanie?
9. Jakie cechy najbardziej cenisz w innych ludziach?
10. Jakie książki czytasz najczęściej?
11. Gdzie szukasz inspiracji i co Cię najbardziej motywuje do działania?

E.

Witajcie!

Uwielbiam podróżować, ale to piesze wędrówki po górach sprawiają mi największą radość. Niewiele osób wie, że w górach się urodziłam - na co dzień mieszkam co prawda we Wrocławiu, jednak pochodzę z... Karpacza ;) Czas się do tego oficjalnie przyznać. Karkonosze zwiedziłam dość dobrze i z chęcią do nich wracam. W tym roku po raz pierwszy miałam okazję wspinać się w Tatrach. Wstyd i hańba, że dopiero teraz, ale jak się ma wspaniałe góry pod nosem, to nie chce się nigdzie wyjeżdżać ;)
Postanowiłam więc, że tegoroczny sierpień przeznaczę na odpoczynek - po raz pierwszy (i prawdopodobnie ostatni) będę podróżować przez cały miesiąc. Stąd też opóźnienie w komentowaniu Waszych blogów - raz na jakiś czas korzystam z internetu komórkowego, aby sprawdzić skrzyknę mailową, a tak poza tym to zrobiłam sobie detox od laptopa. Pierwszą serię postów, które już widzieliście, zdążyłam napisać przed wyjazdem na południe Polski. Teraz, gdy wróciłam do Wrocławia na kilka dni, aby się przepakować i ruszyć dalej, nadrabiam zaległości w pisaniu i komentowaniu ;)

Zacznę może od początku...
Pierwszym punktem sierpniowych podróży był Kraków, miasto wielokrotnie już przeze mnie odwiedzane przy różnych okazjach, jednak jeszcze nigdy latem ;) Trzeba przyznać, że pogoda dopisała, jak na mój gust było nawet trochę za gorąco. Spędziłam kilka dni na spokojnych spacerach po Starym Mieście, zwiedzając bardziej i mniej uczęszczane uliczki. Jeśli szukacie posiłków na studencki portfel, to na Waszej trasie nie może zabraknąć zapiekanek z Placu Nowego na Kazimierzu! A tam to już do wyboru do koloru, każdy znajdzie coś dla siebie, a za 5 zł można się naprawdę najeść :) Oprócz tego mogę Wam polecić pizzerię InVito na ul. Św. Tomasza, gdzie zamawiając ,,pizzę dnia" zapłacicie tylko 11,90 zł, a najedzą się nią spokojnie dwie osoby. Tym razem nocleg po taniości, ponieważ u znajomych, jednak poprzednim razem rezydowałam w Orange Hostelu, który również mogę wszystkim polecić, zwłaszcza gdy podróżuje się grupowo.






Po raz pierwszy miałam też okazję zwiedzić kopalnię soli w Wieliczce. Miejsce niezwykłe, polecam wybrać się tam każdemu czym prędzej. Można spokojnie dojechać Kolejami Małopolskimi, a bilet ulgowy kosztuje tyle samo co miejski bilet na tramwaje. Podróż pociągiem trwa tylko 25 minut, wysiadamy jakieś 300 metrów od głównej bramy kopalni. Żadnego stania w korkach czy szukania miejsca parkingowego, za które przyszłoby Nam słono zapłacić. Polecam też wstanie wcześniej i wybranie się do Wieliczki z samego rana, ponieważ w późniejszych godzinach czas oczekiwania na wejście wynosi około 2 godzin. Bilet wstępu na zejście pod ziemię uprawnia również do zniżki na inne obiekty wokół kopalni. W moim przypadku padło na znajdującą się nieopodal tężnię solankową, gdzie czekał mnie krótki odpoczynek przed dalszą trasą ;)



Gdy już znudziło mi się dreptanie po płaskim, wyruszyliśmy wraz z moimi kompanami na podbój Zakopanego i Tatr. Nocleg zarezerwowaliśmy na campingu ,,Pod krokwią", który jest blisko centrum, jednak na tyle daleko od Krupówek, żeby nie mieć ich dość ;) Muszę przyznać, że Zakopane mnie oczarowało pod wieloma względami. Niezwykle mi się podobał klimat miasteczka, jednak skupiłam się przede wszystkim na pieszych wędrówkach po górach. A było ich całkiem sporo - w ciągu kilku dni zwiedziłam Dolinę Kościeliską, Morskie Oko, Dolinę Pięciu Stawów i Dolinę Chochołowską. Na wyprawę w wyższe partie gór było jednak za gorąco, więc miałam okazję poznać inne, równie urokliwe i piękne miejsca w Tatrach.
W wyżej wspomnianych dolinach jest cała masa ciekawych szlaków, które warto przejść i na własne oczy zobaczyć te wspaniałe widoki. Pomysłów na aktywne spędzanie czasu w górach jest wiele - oprócz samego spacerowania, można penetrować jaskinie w Dolinie Kościeliskiej (nie obędzie się jednak bez porządnego obuwia i ciepłych ubrań), czy wypożyczyć rower i wybrać się na wycieczkę po Dolinie Chochołowskiej. Pogoda była równie piękna jak w Krakowie, czyli bezchmurne niebo i 35 stopni... bez dobrego kremu z filtrem i 1,5 litra wody ani rusz. Zwykle popołudniu następowało chwilowe załamanie pogody i można się było doczekać zbawiennego deszczyku, który jednak szybko mijał. Na szczęście ochłodzenie powietrza pozwalało wytrzymać dłużej na szlaku. Z racji mocnego słońca, widoczność nie była zachwycająca, jednak udało mi się zrobić kilka ciekawych ujęć. Zostawiam Was więc ze zdjęciami i wracam do pakowania się na kolejną wyprawę, tym razem jednak nad Morze Jońskie (szczegóły niebawem, cierpliwości ;))




























E.