Zdjęcia: Asio

Kurtka | Jacket: H&M (SH) / Spodnie i T-shirt | Trousers & T-shirt: New Yorker / Botki | Boots: Deezee / Torebka | Bag: SH / Dodatki | Accessories: E.carla

Witajcie!

Dziś chciałabym rzucić trochę więcej światła na kontrowersyjny temat, wokół którego narosło już sporo nieścisłości i mitów. Przede wszystkim chodzi mi o szkodliwość konserwantów w kosmetykach oraz wywoływanie przez nie reakcji alergicznych, które objawiają się przesuszeniem i złuszczaniem naskórka, a także zaczerwienieniem i pieczeniem skóry. Istnieje też teoria, że nie należy stosować takich kosmetyków w czasie ciąży i karmienia.  

Jakie są fakty?

Konserwanty zawarte w kosmetykach  mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ich stosowania przez cały okres trwałości podany na opakowaniu produktu. Zdecydowana większość kosmetyków zwiera w swoim składzie wodę, która stanowi naturalne środowisko rozwoju bakterii, grzybów, pleśni oraz drożdży. Dodatkowo, składniki takie jak np. roślinne wyciągi czy proteiny, których zadaniem jest poprawianie wyglądu naszej skóry, stanowią świetną pożywkę dla mikroorganizmów.  

Zarówno na naszej skórze, jak i w powietrzu, obecnych jest mnóstwo mikroorganizmów, które według większości źródeł naukowych mogą wynosić 104-107 mikroorganizmów na każdy centymetr kwadratowy powierzchni skóry. Oprócz tych naturalnych dla nas, wśród nich obecne są również te chorobotwórcze, czyli patogeny tj.: Candida albicans, czyli pozornie niegroźny drożdżak mogący wywoływać zakażenia skóry, Staphylococcus aureus, czyli gronkowiec złocisty, który może powodować czyraki, ropnie, liszaje czy tzw. jęczmień oka oraz zapalenie mieszków włosowych. Liczba patogenów na powierzchni zdrowej skóry jest niewielka, dlatego nie są groźne. Jednak w kosmetyku, który nie jest odpowiednio zakonserwowany, a ma styczność z powietrzem, akcesoriami do makijażu lub naszą skórą, chorobotwórcze mikroorganizmy mogą namnożyć się w takiej ilości, że produkt zacznie stwarzać zagrożenie dla zdrowia. Szczególnie narażone na zakażenia są osoby o osłabionej odporności lub skóra w uszkodzonych miejscach. 

Dlatego konserwanty w kosmetykach są potrzebne, gdyż bez nich produkty - podobnie jak żywność - mogą psuć się i wywoływać niepożądane reakcje zdrowotne.

Strona www.cosmeticsinfo.org opublikowała video, które pokazuje jak szybko rozwijają się pleśnie w kosmetyku pozbawionym konserwantów - mikroorganizmy widoczne są na powierzchni preparatu już po 8 dniach! 

Stosowanie konserwantów w kosmetykach jest ściśle regulowane przez prawo. Lista substancji konserwujących dozwolonych do stosowania w kosmetykach jest zawarta w załączniku V do Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. Wszystkie te konserwanty dozwolone do stosowania w kosmetykach przeszły najpierw rygorystyczną ocenę bezpieczeństwa przeprowadzoną przez Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów przy Komisji Europejskiej. I nie lądują one na tej liście dożywotnio - w przypadku pojawienia się nowych informacji lub wątpliwości na temat bezpieczeństwa danego konserwantu, Komitet Naukowy przeprowadza ponowną ocenę substancji. Konserwanty produktów kosmetycznych, stosowane zgodnie ze szczegółowymi przepisami prawa są w pełni bezpieczne. Nie stanowią ryzyka dla zdrowia, także dla dzieci oraz kobiet w okresie ciąży i karmienia. Jedynie osoby uczulone na określony konserwant powinny szukać kosmetyków nie zawierających go w swoim składzie. 

Ostatnio głośno było chociażby o wycofaniu wszystkich kosmetyków, zawierających MIT, czyli metyloizotiazolinon. Najpierw Cosmetics Europe zaleciło wycofanie go z kosmetyków niespłukiwanych i ograniczenie stosowania do spłukiwanych, a krótko po tym zalecenie takie przyjęte zostało przez Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów przy Komisji Europejskiej.

Konserwanty w kosmetykach naturalnych

Obecnie wiele firm stosuje w swoich produktach minimalną potrzebną ilość substancji konserwujących. Jednak niekiedy ich termin ważności po otwarciu jest dużo krótszy niż standardowo, najczęściej jest to 18 miesięcy od daty produkcji, 3 miesiące od momentu otwarcia. Konserwanty jakie znajdziemy w kosmetykach naturalnych mogą być również naturalnego pochodzenia i najczęściej w kosmetycznych składach zobaczycie:

Czemu nie stosować kosmetyków po dacie ważności?

Nic nie jest wieczne - kosmetyki również mają określony termin przydatności do użycia. Nie warto

Źródło: poradnikzdrowie.pl

A na koniec...

...trochę ciekawostek mikrobiologicznych, czyli film oraz grafika obrazujące co ,,żyje" na naszych zanieczyszczonych kosmetykach. Po zobaczeniu tego raczej zaprzestaniecie używania produktów, których data ważności już minęła. Dla osób wrażliwych - nie oglądajcie przy jedzeniu ;)

Piśmiennictwo:

Witajcie!

Zdjęcia: Asio

Sukienka | Dress: AE Women / Kapelusz | Hat: SH / Okulary i torebka | Sunglasses & bag: Sinsay / Buty | Boots: Tu/here / Zegarek | Watch: E-carla

Witajcie!

Bezpieczeństwo kosmetyków jest najważniejszą sprawą dla wszystkich – zarówno konsumentów jak i producentów oraz nadzoru. Kosmetyki stosuje się bezpośrednio na skórę, włosy lub paznokcie. Mają one kontakt także ze śluzówką oka lub błoną śluzową jamy ustnej. Stosują je osoby zdrowe i z problemami skórnymi, dorośli i dzieci. Stąd tak ważne jest zapewnienie bezpieczeństwa produktów kosmetycznych.

Źródło: PassageCL

W Unii Europejskiej funkcjonuje dwupoziomowy system oceny bezpieczeństwa kosmetyków. Pierwszy poziom to ocena bezpieczeństwa składników kosmetyków. Składniki, których użycie jest regulowane przepisami prawa oraz takie, których bezpieczeństwo budzi wątpliwości są skrupulatnie oceniane przez Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów działający przy Komisji Europejskiej.Drugi poziom oceny bezpieczeństwa to ocena gotowego produktu kosmetycznego przez wykwalifikowanego eksperta (safety assessora), przed wprowadzeniem produktu do obrotu. Żaden kosmetyk nie może trafić na półkę w Twojej łazience, jeśli nie zostanie zaakceptowany podczas oceny bezpieczeństwa. W trakcie tej oceny szczegółowo oceniany jest każdy składnik kosmetyku.

Ocena bezpieczeństwa składników kosmetycznych

Wraz z postępem nauki coraz więcej wiemy o działaniu poszczególnych substancji chemicznych na organizm człowieka. Co jakiś czas pojawią się nowe badania, które wskazują, że określona substancja wykazuje działanie szkodliwe w określonych warunkach, np. gdy jest stosowana w wysokim stężeniu. W takich przypadkach instytucje, a także sami producenci decydują o zaprzestaniu stosowania takiej substancji lub wprowadzeniu ograniczeń. Jeśli to konieczne wprowadzany jest całkowity zakaz jej stosowania.Nad bezpieczeństwem składników kosmetyków czuwa Komisja Europejska oraz organ doradczy – Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (Scientific Committee on Consumer Safety – SCCS). SCCS to zespół ekspertów złożony z niezależnych toksykologów z instytucji naukowych i organów administracji. Komitet ocenia bezpieczeństwo wszystkich składników, co do których istnieją wątpliwości (np. wynikające z postępu badań toksykologicznych). Komitet ocenia również bezpieczeństwo składników regulowanych przepisami prawa, w tym konserwantów, barwników, filtrów UV i innych substancji, które są stosowane w ograniczonym zakresie. 
Oceniając bezpieczeństwo substancji Komitet przeprowadza analizę wszystkich dostępnych danych – wyników badań oraz publikacji naukowych i na ich podstawie opracowuje tzw. opinię. Opinie są wskazówkami dla Komisji Europejskiej, jakie uregulowania prawne powinna wprowadzić dla określonych składników kosmetyków. Czy należy ograniczyć stosowanie danego związku? A może mając na uwadze bezpieczeństwo konsumentów należy zakazać stosowania określonego składnika w kosmetykach? Decyzje takie nie są podejmowane pochopnie, a w oparciu o twarde dowody naukowe.Poszczególne opinie Komitetu Naukowego, skład osobowy i informacje o aktualnych pracach znajdziecie na stronieinternetowej SCCS.

Ocena bezpieczeństwa produktu gotowego = kosmetyku

Przed wprowadzeniem do obrotu każdy kosmetyk podlega rygorystycznej i skrupulatnej ocenie bezpieczeństwa. Zgodnie z przepisami prawa ocenę wpływu kosmetyku na bezpieczeństwo zdrowia ludzi przygotowuje się w oparciu o charakterystykę toksykologiczną i strukturę chemiczną składników oraz stopień kontaktu tych substancji z ciałem człowieka, a także wiele innych elementów, jak jakość mikrobiologiczna produktu gotowego, wyniki badań dermatologicznych, badań stabilności produktu itd. Raport z oceny bezpieczeństwa (nazywany też Raportem Bezpieczeństwa Produktu Kosmetycznego) jest częścią dokumentacji każdego produktu i podlega kontroli przez organy nadzoru. Szczegółowe wymagania dotyczące procedury oceny bezpieczeństwa kosmetyku i informacji niezbędnych do jej wykonania zawarte są w ZałącznikuI do rozporządzenia kosmetycznego oraz w decyzjiKomisji 2013/674/UE.Ocena bezpieczeństwa kosmetyku to wieloetapowa procedura, określona w wymienionych aktach prawnych. Najważniejsze elementy oceny to szczegółowa analiza danych toksykologicznych dla poszczególnych składników kosmetyku i wyników badań gotowego produktu. Zgodnie z prawem ocenę bezpieczeństwa obowiązkowo wykonuje się dla każdego kosmetyku, który trafia na rynek. Za zapewnienie oceny odpowiada tzw. osoba odpowiedzialna, czyli firma, która wprowadza produkt do obrotu. Najczęściej jest to producent kosmetyku. Oceny bezpieczeństwa dokonuje natomiast specjalista, tzw. safety assessor, który musi posiadać wyższe wykształcenie oraz doświadczenie praktyczne w dziedzinie toksykologii (farmacji), chemii, medycyny lub pokrewnej dyscyplinie. W praktyce safety assessor musi posiadać obszerną wiedzę i doświadczenie w zakresie: przepisów prawa, oceny ryzyka substancji chemicznych, dermatologii i fizjologii, toksykologii, w tym farmakologii i toksykokinetyki, chemii, w tym fizykochemii, chemii organicznej i nieorganicznej, kosmetologii, mikrobiologii, farmakognozji, botaniki, biologii i wielu innych dziedzin.

Ocena bezpieczeństwa krok po kroku

Ocena bezpieczeństwa kosmetyku składa się z szeregu dość skomplikowanych czynności:

1. Ocena zgodności składu produktu z przepisami prawa

Jest to pierwszy etap oceny bezpieczeństwa kosmetyku. Safety assessor ocenia czy jego skład jest zgodny z przepisami prawa. Zwraca uwagę czy kosmetyk nie zawiera substancji niedozwolonych, czy nie zawiera zbyt dużo substancji, które są dozwolone z ograniczeniami (np. konserwanty, filtry UV i wiele innych). Safety assessor ocenia, czy w składzie kosmetyku nie ma interakcji pomiędzy składnikami, które mogłyby wpłynąć na bezpieczeństwo produktu, lub czy składniki kosmetyku nie wchodzą w interakcje z opakowaniem.

2. Ocena toksykologiczna składników kosmetyku

Na tym etapie safety assessor ocenia drobiazgowo wszystkie składniki kosmetyku pod względem toksykologicznym. Analizuje zarówno dokumentację surowców, jak i wszelkie inne istniejące dane: aktualną literaturę naukową - toksykologiczną, chemiczną, medyczną, toksykologiczne bazy danych i oficjalne dokumenty różnych instytucji, np. Komisji Europejskiej (a dokładnie Komitetu Naukowego ds. Bezpieczeństwa Konsumentów).Najważniejsze dane toksykologiczne w ocenie bezpieczeństwa kosmetyku to: toksyczność ostra, toksyczność przewlekła (systemowa), działanie rakotwórcze, mutagenne i szkodliwy wpływ na rozrodczość, fototoksyczność, działanie miejscowe (działanie drażniące i uczulające).Przy ocenie toksykologicznej bierze się pod uwagę tzw. ciężar dowodu. W literaturze można bowiem znaleźć sprzeczne dane toksykologiczne, uzyskane w różnych badaniach, prowadzonych według różnych protokołów. Ważnym zadaniem safety assessora jest ocena jakości samych danych toksykologicznych.W ocenie toksykologicznej safety assessor wykorzystuje także informacje o właściwościach fizycznych i chemicznych składników. Te dane ułatwiają przewidywanie właściwości toksykologicznych substancji.Safety assessor ocenia także występowanie ewentualnych zanieczyszczeń składników kosmetyków oraz substancje zawarte a materiale, z którego wykonano opakowanie.

Źródło: HSA.com

3. Ocena ekspozycji (lub inaczej ocena narażenia)

Na tym etapie safety assessor, wylicza, ile każdej substancji, czyli składnika kosmetyku dziennie możemy zaaplikować na skórę.Safety assessor bierze tu pod uwagę zalecane i dające się przewidzieć zastosowania produktu:- sposób aplikacji czyli gdzie, jak często i jaka ilość kosmetyku będzie stosowana (np. twarz, usta, całe ciało?, produkt spłukiwany lub nie? stosowany kilka razy dziennie, czy raz na kilka dni?),- grupę odbiorców, dla których jest on przeznaczony (np. osoby dorosłe, osoby z cerą problemową, osoby starsze). Safety assessor ocenia także stopień przenikania składnika kosmetyku przez skórę na podstawie wyników badań lub budowy chemicznej i właściwości substancji.Na podstawie tych danych safety assesor ocenia, ilość każdego składnika kosmetyku, jaka może wniknąć do organizmu w trakcie normalnego użycia produktu.

4. Ocena ryzyka dla składników kosmetyku

To jeden z kluczowych etapów oceny bezpieczeństwa kosmetyku, w którym safety assessor ocenia bezpieczeństwo każdego składnika zawartego w kosmetyku biorąc pod uwagę zastosowanie substancji w określonym typie produktu i w określonej ilości. Takiej oceny dokonuje się przez wyznaczenie dla poszczególnych składników kosmetyku specjalnego współczynnika, tzw. marginesu bezpieczeństwa (MoS – Margin of Safety).

5. Ocena wyników badań gotowego kosmetyku

Kolejny etap oceny bezpieczeństwa kosmetyku to ocena właściwości gotowego produktu, szczególnie jakości mikrobiologicznej, stabilności produktu i właściwości dermatologiczne, a także skuteczności, jeśli wpływa na bezpieczeństwo kosmetyku (np. w przypadku kosmetyków chroniących przez słońcem).Ocena jakości mikrobiologicznej kosmetyku polega na wykonaniu badań na obecność mikroorganizmów chorobotwórczych oraz oznaczeniu ogólnej liczby bakterii. Na etapie wdrażania nowego kosmetyku wykonuje się również tzw. badania obciążeniowe, w których zakaża się kosmetyk różnymi bakteriami i w ten sposób sprawdza się skuteczność układu konserwującego. Dzięki temu producent ma pewność, że przez cały okres użytkowania przez konsumenta określonego kosmetyku, produkt ten będzie spełniał wymogi jakości mikrobiologicznej.Ocena właściwości dermatologicznych to przede wszystkim ocena wyników tzw. testów zgodności na odpowiedniej grupie ochotników lub ochotniczek. Zgodnie z zasadami etyki takie badania przeprowadzane są pod nadzorem lekarza dermatologa. W przypadku szczególnych grup kosmetyków, na przykład kosmetyków stosowanych pod oczy lub do higieny intymnej czasami wykonuje się badania pod nadzorem lekarza innej specjalności, np. alergologa, okulisty lub ginekologa.Gdy kosmetyk ma specjalne przeznaczenie wykonuje się dodatkowe badania, np. kosmetyki przeznaczone specjalnie do ochrony przed słońcem podlegają dodatkowym badaniom skuteczności ochrony przeciwsłonecznej.W sposób szczególny ocenia się kosmetyki do higieny intymnej oraz przeznaczone dla dzieci poniżej trzeciego roku życia. Safety assessor musi wziąć pod uwagę szczególną wrażliwość tych grup konsumentów.

6. Ocena przypadków niepożądanego działania

Każdy produkt kosmetyczny może wykazać niepożądane działanie, mimo, że jest bezpieczny dla zdrowia ludzi. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi są przypadki uczulenia na określony składnik kosmetyku.Podczas oceny bezpieczeństwa safety assessor musi wziąć pod uwagę istniejące dane na temat przypadków niepożądanego działania o ciężkiego działania niepożądanego w wyniku użycia podobnych produktów lub wcześniejszych wersji ocenianego produktu.

7. Przygotowanie raportu z oceny bezpieczeństwa kosmetyku

Ostatni etap oceny bezpieczeństwa kosmetyku to przygotowanie przez safety assessora raportu z oceny, czyli rozumowania naukowego, prowadzącego do oświadczenia, że kosmetyk jest bezpieczny.Safety assessor przygotowując rozumowanie bierze uwagę wszystkie istniejące dane i ocenia ich jakość i wiarygodność.Oświadczenie zawsze jest podpisane imiennie przez safety assessora, wraz z podaniem jego danych kontaktowych. Jeżeli safety assessor uzna, że produkt nie jest bezpieczny, taki produkt nie może być wprowadzony do obrotu.

Źródło: MBResearchLabs.com

Piśmiennictwo:

Witajcie!

Moda na sznurowania trzyma się świetnie od dobrych dwóch lat. Przyznam, że ten trend bardzo mi się spodobał i dość szybko upatrzyłam sobie spódnicę w takim stylu, z zamiarem wykorzystania jej w stylizacji typu boho. Po jej zakupie w zimie, ponad dwa lata temu, czekała cierpliwie w szafie na odpowiednią okazję. Pomysłów na jej zestawienie miałam aż nadto. Jednak najpierw było za zimno na jej noszenie, później każda przygotowana stylizacja była nie do końca idealna, ciągle mi w niej czegoś brakowało. Aż w końcu, po długim czasie, postawiłam na proste rozwiązania - mięciutki, szary golf i wysokie, zamszowe kozaki oraz klasyczną fedorę. W takim minimalistycznym wydaniu podoba mi się najbardziej, żadne dodatki jej nie przytłaczają. W taki oto sposób oczekuję na prawdziwą wiosnę :) 

Zdjęcia: Asio

Golf i torba | Turtleneck & Bag: Sinsay / Spódnica | Skirt: Bershka / Kapelusz | Hat: SH / Zegarek | Watch: Ecarla | Buty | Boots: Dresslink. 

Witajcie!

W ostatnim poście kosmetycznym opisywałam Wam różnicę miedzy kosmetykami naturalnymi i ekologicznymi oraz wymieniałam standardy, jakie oba muszą spełniać, aby móc się takimi nazywać. Dziś kontynuuję temat, jednak z innej strony - prawnej.

Nie da się ukryć, że produkty nawiązujące do natury cieszą się naprawdę dużą popularnością i coraz częściej ten trend zaznacza się również wśród producentów kosmetyków. Nowe linie produktów naturalnych powstają jak grzyby po deszczu, są już firmy, które specjalizują się tylko w ekologicznych kosmetykach, stosują biodegradowalne opakowania, a także ekologiczną uprawę roślin, które służą jako surowce. Jak nie pogubić się w tym eko-światku i na co zwracać uwagę przy wyborze nowego produktu? Czy certyfikacja jest potrzebna? O czym w ogóle świadczą otrzymane certyfikaty i jakie warunki musiały spełnić produkty, by je uzyskać?

Czy istnieje definicja prawna kosmetyków ekologicznych?

Definicja kosmetyku w polskim ustawodawstwie jest zgodna z Dyrektywą Komisji EU dotyczącą produktu kosmetycznego (76/768/EWG). Według ustawodawcy ,,kosmetyk oznacza każdy produkt przeznaczony do kontaktu z zewnętrznymi częściami ciała ludzkiego (skórą, owłosieniem, paznokciami, wargami i zewnętrznymi narządami płciowymi) lub zębami i błonami śluzowymi jamy ustnej, którego wyłącznym lub głównym zadaniem jest ich czyszczenie, perfumowanie lub ochranianie, aby utrzymywać je w dobrym stanie, zmieniać ich wygląd lub poprawiać zapachy ciała". W stosunku już do samej definicji nie ma nic na temat kosmetyków naturalnych czy organicznych. Dlatego wyjaśniając ich definicję, warto spojrzeć na wytyczne Komitetu Ekspertów Produktów Kosmetycznych przy Komitecie Zdrowia Publicznego Rady Europy (ESCOP) z września 2000 r. Według Komitetu ,,kosmetyk naturalny to produkt, który ma upiększać i pielęgnować za pomocą substancji naturalnych, przyjaznych dla skóry i środowiska, sprzyjający zdrowiu, wspierający samoregulację organizmu i wspomagający przez długi czas utrzymywanie naturalnej urody i harmonijny rozwój ciała i ducha, a otrzymywany jest ze składników pochodzenia naturalnego (roślinnego, zwierzęcego, mineralnego), uzyskanych metodami fizycznymi (np. tłoczenie, ekstrakcja, filtracja, destylacja, suszenie itp.) mikrobiologicznymi lub enzymatycznymi".

Czy certyfikacja jest potrzebna?

Standardy certyfikujące ,,naturalność" kosmetyku zostały opracowane w celu ułatwienia i uświadomienia wyboru konsumenta. Standardy organizacji określają przepisy, jakie producent musi spełnić odnośnie jakości, procesu pozyskiwania substratów oraz ich uprawy, produkcji i pakowania samego produktu, aby zasługiwał na miano certyfikowanego. Na świecie istnieje wiele organizacji, które takie certyfikaty mogą nadawać. Poniżej opiszę tylko kilka z nich, raczej tych bardziej znanych. 

ECOCERT

Najbardziej znana w Europie organizacja certyfikująca kosmetyki. Powstała we Francji i została zaaprobowana w ponad 80 krajach. Zarządza ponad 30% całego rynku kontroli i akredytacji produktów organicznych i ekologicznych na świecie. Nie jest bezpośrednio powiązana z producentami kosmetyków, dlatego może być uznana za niezależną i bezstronną. Według ich standardów kosmetyk naturalny to taki, którego zawartość składników pochodzenia naturalnego musi wynosić minimum 95%, minimum 50% składników pochodzenia naturalnego pochodzi z upraw ekologicznych, a 5% wszystkich składników pochodzi z upraw ekologicznych. Natomiast kosmetyk naturalny i organiczny zawiera minimum 95% składników pochodzenia naturalnego i minimum tyle samo % surowców naturalnych pochodzi z upraw ekologicznych. Ponadto zawiera maksymalnie 5% składników syntetycznych, do tego 10% wszystkich składników pochodzi z upraw ekologicznych.

Dla obu tych klas kosmetyków obowiązują także wspólne wymagania: zakaz stosowania surowców modyfikowanych genetycznie; surowce pochodzenia zwierzęcego muszą zostać wytworzone w drodze naturalnej produkcji przez żywe zwierzęta (np. mleko, miód); zakaz testowania komponentów oraz produktów końcowych na zwierzętach; rezygnacja z syntetycznych substancji zapachowych oraz barwiących; zakaz stosowania sztucznych tłuszczy, olejów, silikonów, parafiny i innych substancji, uzyskiwanych na drodze destylacji ropy; zakaz stosowania emulgatorów PEG (glikol polietylenowy); jako konserwanty dozwolone są m.in: kwas benzoesowy, kwas mrówkowy, kwas sorbinowy, salicylowy i ich sole; sterylizacja surowców i gotowego kosmetyku na drodze radioaktywnego naświetlania jest niedozwolona.

BDIH

Niemiecka organizacja certyfikująca BDIH (Bundesverband Deutscher Industrie und Handelsunternehmen), czyli Federalny Związek Niemieckiego Przemysłu i Firm Handlowych, w 2010 roku utworzył normę dla kosmetyków naturalnych. Jednakże BDIH jest bezpośrednio powiązany z producentami kosmetyków, więc obiektywizm certyfikacji i neutralność mogą być zagrożone. Według niemieckich standardów kosmetyki organiczne zawierają co najciemniej 95% składników pochodzących z upraw organicznych, biodynamicznych lub z kontrolowanych zbiorów roślin dziko rosnących. Natomiast kosmetyki z organicznymi składnikami muszą zawierać 70-95% składników pochodzenia jw. 

COSMEBIO

To marka certyfikacji kosmetyków naturalnych, która jest popularna we Francji i wykorzystuje normy ECOCERT jako podstawę do przyznawania znaku certyfikacji dla produktu. Ponadto nadaje ona logo BIO lub ECO. Karta COSMEBIO zezwala na użycie minimalnej ilości substancji syntetycznych, które muszą spełniać rygorystyczne wymagania. 

SOIL ASSOCIATION

To wiodąca brytyjska organizacja certyfikująca. Obecnie ponad 80% produktów ekologicznych w Wielkiej Brytanii oznaczonych jest tym znakiem. Kupując produkt z takim certyfikatem, wiadomo, że jest organiczny i w zależności od oznaczenia, został wyprodukowany w 70-95% ze składników organicznych.

COSMOS

Czyli Cosmetics Organic and Natural Standard, to ujednolicone standardy europejskie dotyczące pojęć i zasad produkcji kosmetyków ekologicznych. Jest to pierwsza wspólna europejska norma, która zrzesza ECOCERT, BDIH, Soil Association i Cosmebio. Została założona w 2010 roku, aby umożliwić różnym instytucjom proces certyfikacji produktów zgodnie ze wspólnymi standardami w Europie. 

NaTrue

Niestety nie wszystkie europejskie organizacje certyfikujące należą do COSMOS. Ci, którzy odmowili przyłączenia się (tj. Weleda, DR. Hauschka / Wala, Logona/Lococos, Lavera/Laverana, Primavera, Sanaverde) stworzyli własne standardy certyfikacji, czyli NaTrue. To Europejskie Ugrupowanie Interesów Producentów Kosmetyków Naturalnych i Organicznych. Certyfikat charakteryzuje ilość gwiazdek. Kosmetyki z jedną gwiazdką spełniają podstawowe wymagania co do naturalnych składników, z dwiema oznaczają 70%, a kosmetyki z trzema gwarantują, że 95% składników jest pochodzenia roślinnego. 

Inne

AIAB (Associazione Italiana per l'Agricoltura Biologica),czyli Włoskie Stowarzyszenie Rolnictwa Ekologicznego, czyli  to organizacja, która posiada własne zasady certyfikowania kosmetyków. Oprócz niego, w Kanadzie istnieje Certech, W Australii - Australian Organic, we Francji również Qualite France, w Niemczech używa się także logo Demeter, a w Nowej Zelandii - Biogro. Ponadto znak Vegan Society zapewnia, że kosmetyk jest wolny od składników pochodzenia zwierzęcego oraz nie jest testowany na zwierzętach. Natomiast logo ,,króliczka ochraniającą go dłonią" jest znakiem Międzynarodowego Związku Producentów Przeciwko Stosowaniu Testów na Zwierzętach w kosmetyce.